Hanko
Hanko （判子） to pięczątki używane w Japoni jako podpis. Mogą być wykonane z drewna, kamienia czy tworzyw sztucznych. Japończycy będą w posiadaniu kilku pieczęci. Jednym z rodzajów jest mitomein （認印）- nieformalne pieczątki używane na przykład do odbioru przesyłek. Osoby uczące się japońskiego z pewnością rozpoznają pierwszy człon nazwy następnej pieczątki. Ginkōin （銀行印） to pieczęć bankowa. Jest ona rejestrowana w banku i służy do podpisywania dokumentów bankowych. Jest zatem bardziej formalna. Najbardziej formalną pieczątką będzie jitsuin （実印). Używana do podpisywania kontraktów oraz dokumentów najwyższego szczebla.
Uczniowie klas kulturoznawczych mieli możliwość wykonania swoich własnych pieczątek. Do wyboru były 4 opcje: zapis imienia w hiraganie, katakanie, kanji lub utworzenie pieczątki z ważnym dla nich symbolem. Do zapisania imienia w kanji uczniowie wykorzystali słownik znaków używanych w imionach (名前漢字辞典).
Czwartoklasiści dodatkowo wykonali mini zeszyciki stylizowane na goshuinchō (御朱印帳), które są wykorzystywane do zbierania pieczęci w świątyniach jako potwierdzenie pielgrzymki. Uczniowie czwartej klasy kulturoznawczej zbierali w nich podpisy rówieśników, z którymi już niedługo po raz ostatni siądą w szkolnych ławkach.
Wygląda na to, że ta zabawa związana z kulturą Japonii przypadła uczniom do gustu. Jedna z klas prosiła nawet o przedłużenie zajęć na jeszcze kolejną godzinę.